بنابر اسنادی که در اختیار ایندیپندنت فارسی قرار گرفته است، ملا یعقوب، وزیر دفاع طالبان، حدود ۲۰۰ طالب بدخشانی را از فرماندهی نیروهای هوایی، به پادگان ۲۱۹ ثالث عمری در بدخشان منتقل کرده است. 

این افراد از جنگجویان پیشین و افراد نزدیک به قاری فصیح‌الدین، رئیس ستاد ارتش طالبان، بوده‌اند که در زمان ماموریت مولوی امام‌الدین منصور، در مسندهای فرماندهی نیروهای هوایی طالبان گمارده شدند. ملا یعقوب سال گذشته مولوی امام‌الدین منصور را نیز از مسند فرماندهی کل نیروهای هوایی طالبان، به استانداری طالبان در بدخشان منصوب کرد.  

وزارت دفاع طالبان در انحصار طالبان پشتون‌تبار حوزه قندهار است و در ماه‌های اخیر، ملا یعقوب صفوف این وزارتخانه را برکنار کند. با حذف طالبان تاجیک‌تبار از وزارت دفاع طالبان، مشخص نیست که تا چه زمانی قاری‌ فصیح‌الدین در مسند رئیس ستاد ارتش این گروه به کارش ادامه خواهد داد. این در حالی است که روز‌به‌روز انحصار قدرت در حکومت طالبان بیشتر می‌شود و طالبان پشتون‌تبار طرح‌های خود را برای حذف اقوام دیگر از مسندهای اصلی در دولت و ارتش عملی می‌کنند.

قاری فصیح‌الدین تنها مقام‌ ارشد تاجیک‌تبار در حکومت طالبان است، اما از اختیارات لازم برای پیشبرد امور نظامی به مثابه رئیس ستاد ارتش طالبان، برخوردار نیست و حتی نمی‌تواند به استان‌های پشتون‌تبار در شرق و جنوب افغانستان سفر کند. 

قاری فصیح‌الدین و مولوی امام‌الدین منصور، فرمانده او، از چهره‌های مطرح طالبان تاجیک‌تبار در استان‌های شمالی و شمال‌شرقی، در جریان جنگ با حکومت پیشین افغانستان بودند. پس از سرنگونی حکومت پیشین افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، طالبان پشتون‌تبار، قاری فصیح‌الدین را به ریاست ستاد ارتش گروه خود گماردند تا زمینه آمدنش به کابل فراهم شود. 

منابع خبری به ایندیپندنت فارسی گفتند که با آمدن فصیح‌الدین به کابل، فرماندهان و نیروهای نظامی او بیشتر به مسندهای اداری گمارده شدند تا توان نظامی او کاهش یابد. طالبان از این راهبرد برای کاهش و یا مهار قدرت صلاح‌الدین ایوبی، فرمانده مشهور ازبک‌تبار، نیز استفاده کرده‌اند و او را به مسند فرماندهی پلیس در استان زابل گماردند که با توجه با سابقه نظامی صلاح‌الدین ایوبی و ادعای او مبنی بر انجام وظیفه در مسندهای بالای نظامی، گونه‌ای تحقیر قلمداد می‌شود.

در حکومت طالبان، انحصار ‌قدرت شدیدی به چشم می‌خورد و طالبان پشتون‌تبار استان‌های جنوبی و شرقی، عالی‌ترین مقام‌های اداری و نظامی را در این حکومت بر عهده دارند. در مقابل، طالبان وابسته به اقوام دیگر ساکن افغانستان، در مسندهای پایین کار می‌کنند و شمارشان هم با گذشت هر روز کاهش می‌یابد. طالبان تاکنون به درخواست جامعه جهانی برای پایان دادن به انحصار قدرت اعتنایی نکرده‌اند و برعکس، روز‌به‌روز انحصار قدرت در حکومت این گروه شدیدتر می‌شود.